W rezultacie firmy mogą odpowiednio dostosować swoje podejście - to, co działa w jednym konkretnym sektorze lub firmie, może nie działać w innym. Dobry menedżer rozumie motywacje, kompetencje i osobowości ludzi pod ich opieką i wie, jak zrównoważyć kilka stylów, aby uzyskać z nich jak najwięcej. To z kolei tworzy szczęśliwszą i bardziej produktywną siłę roboczą.
Jakie są różne rodzaje zarządzania? Tradycyjnie dzielą się na dwa rodzaje - klasyczny i nowoczesny. Style klasyczne istnieją już o wiele dłużej i zostały zdefiniowane przez badacza społecznego Kurta Lewina, podczas gdy style nowoczesne zidentyfikował psycholog Daniel Goleman. Są to:
Klasyczny
1. Autokratyczny
Shutterstock
Autokratyczny szef, znany również jako zarządzanie lub stosowanie przymusu, robi rzeczy tylko w jeden sposób: w swój sposób. Ponieważ pracownicy nie mają nic do powiedzenia na temat tego, jak się to robi, eksperci ds. Zarządzania powszechnie postrzegają to jako efekt przeciwny do zamierzonego; niedoceniany personel prawdopodobnie pójdzie gdzie indziej, pozostawiając mniej utalentowanych pracowników i tworząc zestarzałą i słabą organizację.
Mimo to istnieją pewne sytuacje, w których potrzebne jest przywództwo autokratyczne - zwykle w środowiskach, w których zagrożone jest bezpieczeństwo osobiste, takich jak wojsko lub na budowach, gdzie ważne jest ścisłe przestrzeganie instrukcji. Alternatywnie, nowi pracownicy w organizacji mogą wymagać ścisłego kierowania i kontroli (przynajmniej na początku), aby zrozumieć swoją rolę w pracy.
Eric Gill z St. Thomas University twierdzi, że pomimo szerszych negatywnych konotacji, autokracja przynosi korzyści firmom w miarę ich rozwoju. „ Nie oznacza to, że dojrzały biznes musi przejść do odgórnego stylu przywództwa ”, mówi. „ Oznacza to, że należy rekrutować liderów autokratycznych w celu poprawy wydajności w określonych działach ”.
Przykład : Leonard D. Schaeffer
Były dyrektor generalny Blue Cross w Kalifornii wykorzystał autokrację, aby zmienić losy swojej chorej firmy, a pilna potrzeba pozytywnych działań przeważała analiza i konsultacje z podwładnymi. „ Zdefiniowałbym autokrację nie jako kogoś, kto niepotrzebnie znęca się nad innymi ” - mówi - „ ale jako kierowniczego odpowiednika chirurga ER, zmuszonego do zrobienia wszystkiego, aby uratować życie pacjenta ”. Gdy firma stała się bardziej zrównoważona, porzucił metodę autokratyczną.
2. Demokratyczny
QZ
Jak sama nazwa wskazuje, zarządzanie demokratyczne (lub partycypacyjne) zachęca do wkładu grupy, a decyzje podejmowane są zbiorowo. Badania pokazują, że takie podejście jest skuteczne i prowadzi do wysokiego poziomu produktywności i morale wśród pracowników, którzy czują się doceniani i doceniani, szczególnie w dziedzinach kreatywnych.
Aby ten system działał, kluczem jest rekrutacja. Personel musi posiadać wiedzę i doświadczenie, aby wnieść znaczący wkład. Ponadto należy wziąć pod uwagę, że gdy podejmowane są działania, ci, którzy opowiadali się za innym kursem, mogą czuć się wyobcowani lub zignorowani (nawet jeśli tak nie jest). Warto również zauważyć, że w sytuacjach, w których liczy się czas - jak walcząca firma Schaeffera - może być wymagane bardziej autorytatywne przywództwo.
Przykład : Sergey Brin i Larry Page
Twórcy Google pierwotnie zatrudnili doświadczonego dyrektora Erica Schmidta, aby szybko rozpocząć działalność w branży wyszukiwarek, wykorzystując jego doświadczenie i instynkt współpracy do poszukiwania i zatrudniania najlepszych talentów. Miało to na celu utworzenie małych zespołów kompetentnych pracowników, tworząc w ten sposób pulę kreatywności i pomysłów, dzięki którym firma szybko się rozwijała. Google nadal stosuje to podejście w ramach obecnej strony dyrektora generalnego, przy czym notoryczny proces rekrutacji Google zapewnia, że firma rekrutuje tylko najlepszych.
3. Laissez-Faire
The New York Times
Laissez-faire, czyli zarządzanie delegatywne, jest pod wieloma względami antytezą autokracji, przy czym przywódcy zajmują bardzo wolne stanowisko i pozwalają pracownikom na podejmowanie decyzji. Być może nic dziwnego, że badania wykazały, że prowadzi to do bardzo niskiego poziomu wydajności wśród pracowników.
Jednak w niektórych środowiskach może to być bardzo korzystne podejście. W zespołach, w których pracownicy są wysoko wykwalifikowani i kompetentni i mają większą wiedzę niż szef, rozsądne jest, aby kierownik cofnął się o krok. Zrozumienie, że osoby osiągające wysokie wyniki są zazwyczaj zmotywowane i reagują na niezależność, może dobrze działać dla wszystkich stron.
To jest klucz - menedżerowie muszą także mieć pewność, że pracownicy poradzą sobie z wolnością. Niezależnie od tego, jak dobry jest ktoś, wszyscy muszą dobrze znać swoją rolę; ważne jest również, aby nie pomylić przywództwa leseferystycznego z brakiem przywództwa. „ Podejście laissez-faire jest często odrzucane ” - mówi pisarka Kendra Cherry. „ Ale gdy członkowie grupy są wysoce wykwalifikowani i zmotywowani, może to dawać doskonałe wyniki ”.
Przykład : Donna Karan
Założyciel DKNY słynie z tego, że pozwala menedżerom podejmować decyzje, jednocześnie nadzorując ich wyniki i oferując ciągłe informacje zwrotne. Role są jasno określone, a personel ma zaufanie do wykonywania swojej pracy; zachęcając do takiej autonomii, satysfakcja z pracy jest wysoka, a wydajność zwiększona.
Nowoczesny
4. Wizjoner
cnbc
Wizjonerski lider proponuje określony cel lub wynik, nie kładąc żadnego nacisku na to, jak dokładnie zespół lub organizacja tam dotrze, zwykle z powodu braku wiedzy technicznej. W rezultacie pracownicy mają zaufanie do rozwiązań niezbędnych do spełnienia tej wizji.
Ten styl przywództwa jest zwykle widoczny w przedsiębiorczych firmach i polega raczej na motywowaniu i zachęcaniu pracowników podczas ich pracy, aby sprostać wymaganiom organizacji. W związku z tym wizjonerscy przywódcy muszą być inspirującymi postaciami, zdolnymi do uchwycenia wyobraźni i pielęgnowania lojalności ze strony swoich pracowników.
Przykład : Steve Jobs
Zadania można opisać jako przykłady dowolnej liczby stylów zarządzania; Apple początkowo był przedsięwzięciem demokratycznym, ale został zniesławiony, gdy stał się zbyt autokratyczny. Jednak w drugim zaklęciu giganta technologicznego ponownie zmienił styl, propagując swoją wizję firmy i skutecznie komunikując ją swoim pracownikom. „ To szczęśliwe miejsce, ponieważ ma prawdziwych wierzących ” - powiedział Fortune anonimowy łowca głów Apple. „ Ludzie dołączają się i zostają, ponieważ wierzą w misję firmy, nawet jeśli nie są osobiście szczęśliwi ”.
5. Afiliacyjny
AP
Zarządzanie afiliacyjne polega na budowaniu pozytywnych relacji między sobą a pracownikami. Ten rodzaj przywództwa działa najlepiej w środowiskach, w których morale jest niskie lub w których istnieje nieufność lub dysharmonia w grupie.
Z drugiej strony, gdy nieuchronnie pojawiają się konflikty, menedżerowie afiliacyjni nie będą mieli silnej pozycji do bezpośredniego rozwiązania tych problemów. Według guru zarządzania, Josepha Chrisa, może to również prowadzić do samozadowolenia, ponieważ ciągłe pozytywne opinie powodują „ niechęć do dążenia do lepszych ”.
Kluczem do uniknięcia tego jest świadomość potrzeby zmiany stylu w pewnym momencie. „ Gdy czujesz, że Twój styl przestaje się łączyć, prawdopodobnie masz do czynienia z już bezpiecznym zespołem ”, mówi konsultant ds. Zarządzania Joanne Trotta. „ Jest to kluczowy moment, w którym powinieneś zdać sobie sprawę, że wymagany jest inny styl ”.
Przykład : Sheryl Sandberg
Sandberg, która jest dyrektorem generalnym Facebooka i założycielką grupy LeanIn ds. Równości płci, jest silnym zwolennikiem budowania i wykorzystywania mentalności zespołu w celu motywowania swoich pracowników do osiągania celów.
6. Coaching
AP
Styl coachingu jest bardziej zaangażowany w rozwój pracowników i jest bardziej praktyczną rolą jeden na jednego. Działa to dobrze w środowiskach, w których pracownicy są zmotywowani i chcą się rozwijać, i gdzie trzeba rozwijać umiejętności, aby firma mogła osiągnąć swoje cele.
Wiele z tego, jak to działa, zależy od klimatu, w którym działa firma - takie podejście jest mało skuteczne, gdy trzeba natychmiast uzyskać wyniki. Może to również spowodować, że menedżerowie utrzymają pracowników o słabych wynikach, gdy w rzeczywistości powinni zostać zwolnieni.
W związku z tym Alyce Johnson z MIT uważa, że granice należy ustalić. „ Pracownicy nie powinni mieć wrażenia, że coaching oznacza, że menedżerowie nie mogą już mówić im, co robią ” - mówi. „ Coaching to wyrafinowany styl zarządzania, który powinien budować zaufanie i kompetencje ”.
Przykład : John Henry Patterson
Patterson, CEO Krajowego Rejestru Kasowego, był kontrowersyjną postacią (zakazał niezdrowej żywności w miejscu pracy i rzekomo zwolnił pracownika za niepoprawną jazdę na koniu), ale dołożył wszelkich starań, aby wyszkolić swój personel według własnych standardów. Jednym z takich sprzedawców był Thomas Watson Sr, który założył globalnego giganta IT IBM; Watson był pod ogromnym wpływem stylu zarządzania Pattersona i zbudował kulturę firmy na swój obraz.
7. Tempo
Enthead
Tempo jest jedną z najbardziej chwalonych technik w podręczniku przywództwa, z myślą, że menedżer, który daje przykład, jest w zgodzie ze swoim personelem. Jednak nie zawsze tak działa.
Gdy standardy są zbyt wysokie lub obciążenie staje się zbyt intensywne, pracownicy zostaną zdemoralizowani i zdemotywowani. W wielu przypadkach, jeśli pracownicy nie nadążą lub nie mogą nadążyć, zostaną po prostu zastąpieni. Nic dziwnego, że Goleman stwierdził w swoim wstępnym badaniu, że „ częściej niż nie, tempo zatruwa klimat ”.
Rzeczywiście, kluczem jest oszczędne korzystanie z niego. „ Podejście to działa dobrze, gdy pracownicy są zmotywowani, wysoce kompetentni i nie wymagają ukierunkowania ”, twierdzi, podając przykłady dobrych badań i rozwoju oraz zespoły prawne. „ Biorąc pod uwagę utalentowany zespół do prowadzenia, tempo robi to: wykonuje pracę na czas lub przed czasem ”.
Przykład : Jack Welch
Były dyrektor generalny General Electric mógł być bezwzględnym zwolennikiem tempa, ale jego 20-letnia kadencja na czele konglomeratu produkcyjnego spowodowała wzrost jego wartości o ponad 4000 procent, co jest fenomenalną liczbą. Welch promował nieformalne podejście, które pozwalało mu na interakcję z pracownikami na wszystkich poziomach, ale był również niezwykle wymagający; w latach 1981–1985 odciął prawie 100 000 pracowników z listy płac, które uznano za nierentowne.
8. Zarządzanie przez spacery (MBWA)
Media kwarcowe
W czasach, w których komunikacja w biurze odbywa się prawie wyłącznie za pośrednictwem poczty elektronicznej, trener biznesu Annie Stevens twierdzi, że zarządzanie chodzeniem po mieście - co dokładnie jest napisane na puszce - może prowadzić do większego zaangażowania i produktywności pracowników, niszcząc postrzeganie pilota i nieodgadniony szef.
„ Pomaga ci być bardziej widocznym, kontaktować się z pracownikami, dzielić się pomysłami i zapraszać sugestie dotyczące robienia rzeczy lepiej ”, mówi. Odzwierciedla to sentyment konsultanta ds. Zarządzania W. Edwardsa Deminga, który powiedział kiedyś: „ Jeśli zaczekasz, aż ludzie do ciebie przyjdą, będziesz miał tylko niewielkie problemy. Wielkie problemy polegają na tym, że ludzie nawet nie zdają sobie sprawy, że je mają - musisz je znaleźć ”.
Przykład : Bill Hewlett i David Packard
MBWA został spopularyzowany przez Hewlett & Packard, który opowiadał się za podstawowym narzędziem przywódczym w „ The HP Way”, mantrze zarządzania.
Istnieje wiele różnych wariantów tych tematów, ale nadrzędnym pomysłem każdego stylu zarządzania jest to, że nie ma jednego konkretnego dobrego lub złego - szczególnie, gdy firmy zmieniają się i rozwijają w zależności od swoich potrzeb.
Zamiast tego menedżerowie są najbardziej skuteczni, gdy potrafią wykazać równowagę między więcej niż jednym stylem i odpowiednio dostosować się do różnych celów i różnych ludzi. Kiedy źli szefowie nie rozumieją tej podstawowej lekcji przywództwa, zarówno firmy, jak i pracownicy mogą w rezultacie ucierpieć.
Czy zgadzasz się z tą oceną? Jakie masz wskazówki dotyczące zarządzania? Daj nam znać w komentarzach poniżej…
